Tuesday, September 15, 2009

Bulong ng Damdamin

Isang baguhan walang kakilala,
Nag-iisa sa sulok, na parang tanga.
Walang paki sa mundo,laging nakatunganga,
Kahit tinutokso, di alinta,
Walang pumapansin walang gustong makisama,


Ngunit isang araw akoy pinansin mo,
Di ko akalain, ngunit ito'y tutuo,
Inalam ang aking pangalan,
At lugar na aking pinanggalingan,
At sinabing "sanay tayo'y maging magkaibigan".


Simula noon mundo koy nag-iba
Araw ay naging makulay, maghapon ko'y sumaya
Laging nandyan ka,sa aki'y nagpapatawa
Mga bad moods ko, iyong iniinda,
Sa mga problima ko'y laging nariyan ka.

Sa mga mang-aapi, akoy iniligtas mo,
Sa mga projects, ikaw ang kaakibat ko,
Kahit sa mga assignment, nakahanda kang tumuro,
Pag nalulungkot ako'y pinapasaya mo,
Pag gustong bumigay, nandyan ka pinapalakas loob ko,
Mga kasungitan ko'ybukas palad na tinatanggap mo.


At ngayon kay lungkot isispin,
Ilang sandali nalang, itong mundoy ating lilisanin,
At marahil di na tayo magkikita.

Ngunit nais kong malaman mo,
Sa mga sandaling ito,
Akoy nagpapasalamat sa mga kabutihan mo,
Ikay mananatili dito sa puso ko.

Sana kahit saan kaman dalhin ng kapalaran,
Isipin mo lagi at iyong pakatandaan,
Masayang sandali, at bakas ng kaligayahan,
Na ating pinagsaluhan sa bawat sulok nitong paaralan,
Salamat kaibigan, Maligayang pagtatapos..... at Paalam..

No comments:

Post a Comment